Stare Rochowice to wieś położona na zachód od Bolkowa, w pobliżu drogi prowadzącej do Jeleniej Góry. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1293 roku, kiedy funkcjonowała pod nazwą Rudengeresdorf. Początkowo była częścią majątków cystersów z Lubiąża, ale w późniejszych wiekach przeszła w ręce szlacheckiego rodu von Zedlitzów, do którego należał również zamek w pobliskiej Płoninie.
W pierwszej połowie XVII wieku, za czasów von Zedlitzów, w Starych Rochowicach powstał dwór w stylu późnorenesansowym. Była to dwukondygnacyjna budowla z czterokondygnacyjną wieżą, której wejście zdobił ozdobny portal. Wnętrza dworu cechowały się kolebkowymi sklepieniami, a do dziś przetrwały fragmenty dawnego wystroju. Niestety, w XXI wieku część tych zabytkowych elementów, w tym portal i zabytkowe drzwi, zostały skradzione.
W XVIII wieku wieś przeszła w ręce Ludwiga Friedricha Wilhelma von Schlabrendorfa, a później jego córki Marii Teresy. Jej małżeństwo z hrabią Johannem Ernstem Karlem von Hoyos sprawiło, że Stare Rochowice znalazły się w rękach rodziny von Hoyos. Johann Ernst, wybitny dowódca w austriackim wojsku, był również szambelanem pruskiego króla i otrzymał tytuł generała majora. Zasłużył się także w kampaniach wojennych w latach 1813–1815.
W XIX wieku dwór został przebudowany i zyskał barokowy charakter. Choć w kolejnych stuleciach przeprowadzano prace remontowe, zachował swój kształt aż do XX wieku. Po śmierci Rudolfa Hoyosa w 1896 roku, majątek przejął jego spokrewniony kuzyn Stanislaus von Hoyos-Gutenstein.
Dwór przetrwał II wojnę światową bez większych zniszczeń, jednak po wojnie został przejęty przez Skarb Państwa i służył jako biura i magazyny dla państwowych firm rolniczych. Niestety, z czasem budynek został opuszczony i, nieodpowiednio zabezpieczony, popadł w ruinę. Dach i stropy zawaliły się, a obecnie dwór jest w stanie całkowitej ruiny, otoczony ogrodzeniem i niedostępny dla turystów. Na miejscowym cmentarzu, przy kościele św. Jana Chrzciciela, znajdują się groby dawnych właścicieli z rodu von Hoyos.